Soms is de oorsprong van een schaduw niet concreet of ontspringt die aan ons geheugen, een hallucinatie, verlangen of liefde. Maria Jerez focust op de schaduw als een nieuw beeld dat niet langer alleen door een lichaam wordt gegenereerd, maar ook op zichzelf een ander lichaam is. Op die manier bevrijdt ze het beeld van het idee oorspronkelijk, compleet of essentieel te moeten zijn. Jerez verkent in haar stukken de relatie tussen kunst en toeschouwer als een plek waar representatiewijzen in crisis kunnen raken en maakt ontmoetingen mogelijk met wat we vreemd en buitenaards vinden.