Óscar Bueno.
Apoyatura

Apoyatura zou een concert kunnen zijn, of een choreografisch stuk, maar het is een landschap, een plek waar een lichaam, een piano en een hemel samenkomen. Binnen deze ruimte zweeft het lichaam in een ambigue, liminale toestand: tussen waken en dromen, controle en overgave, volledig afgestemd op het gewicht van zijn eigen aanwezigheid. Hier gaan lichtheid en zwaartekracht een dialoog aan die zich ontvouwt in een tijd van wazige contemplatie — van halfopen ogen en half luisterende oren.
Óscar Bueno stelt een centrale vraag: wat is de relatie tussen deze fysieke toestand en geluid?